ကမာၻဦးက်မ္း အခန္းၾကီး ၂

၁ ထိုသို႔ ေကာင္းကင္ေျမႀကီးႏွင့္တကြ၊ ခပ္သိမ္းေသာ တန္ဆာတို႔သည္ ၿပီးစီးလ်က္ရွိၾက၏။
၂ သတၱမေန႔ရက္ ေရာက္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္သည္ ဖန္ဆင္းေသာအမႈကို လက္စသတ္ေတာ္မူခဲ့ၿပီးသည္ျဖစ္၍၊ ဖန္ဆင္းသမွ်ေသာ အမႈအရာတို႔သည္ ၿပီးစီး ၿပီးမွ၊ ထိုသတၱမေန႔၌ ၿငိမ္ဝပ္စြာေနေတာ္မူ၏။
၃ ထိုသတၱမေန႔ကို ဘုရားသခင္သည္ ေကာင္းႀကီးေပး၍ သန္႔ရွင္းေစ ေတာ္မူ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ဖန္ဆင္းျပဳျပင္ေတာ္မူေသာ အမႈအရာအလံုးစံုတို႔သည္ ၿပီးစီးေသာေၾကာင့္၊ ထိုေန႔ရက္၌ ၿငိမ္ဝပ္စြာေနေတာ္မူ၏။
၄ ဤအေၾကာင္းအရာကား၊ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီးကို ဖန္ဆင္းေတာ္ မူေသာ ေန႔၊ ဖန္ဆင္းရာကာလ၌ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီး၏ မူလအတၳဳပၸတၱိေပတည္း။
၅ ေျမ၌ လယ္ယာပ်ိဳးပင္ မေပါက္မွီ၊ လယ္ယာ၌ စပါးပင္ မႀကီးပြားမွီ၊ အပင္ရွိသမွ်တို႔ကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ထာဝရအရွင္ ဘုရားသခင္သည္ ေျမေပၚ၌ မိုဃ္းကိုရြာေစေတာ္မမူေသး။ ေျမ၌လုပ္ေသာသူလည္း မရွိေသးသည္ျဖစ္၍၊
၆ ေျမမွ အခိုးအေငြ႔ထြက္သျဖင့္ ေျမတျပင္ လံုးကို စိုေစေလ၏။
၇ ထိုေနာက္၊ ထာဝရအရွင္ ဘုရားသခင္သည္ ေျမမႈန္႔ျဖင့္ လူကိုဖန္ဆင္း၍၊ သူ၏ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ဇီဝအသက္ ကို မႈတ္ေတာ္မူလွ်င္၊ လူသည္အသက္ရွင္ေသာ သတၱဝါျဖစ္ေလ၏။
၈ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္ သည္လည္း အေရွ႔မ်က္ႏွာ၊ ဧဒင္အရပ္၌ ဥယ်ာဥ္ကို စိုက္ပ်ိဳးၿပီးလွ်င္၊ ဖန္ဆင္း ေတာ္မူေသာလူကို ထိုဥယ်ာဥ္၌ ေနရာခ်ေတာ္မူ၏။
၉ ထုိေျမထဲက အဆင္းလွ၍ စားဘြယ္ေကာင္း ေသာအပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္ ေပါက္ေစေတာ္မူ၏။ ထိုဥယ်ာဥ္အလယ္၌ အသက္ပင္ လည္းရွိ၏။ ေကာင္း မေကာင္းကို သိကြၽမ္းရာအပင္လည္း ရွိ၏။
၁၀ ထိုဥယ်ာဥ္ကို စိုေစလိုေသာငွါ ျမစ္တျမစ္သည္ ဧဒင္အရပ္ထဲက စီးထြက္သျဖင့္၊ ဥယ်ာဥ္ျပင္မွာ ေလးျဖာ ကြဲ၍ ျမစ္မေလးသြယ္ျဖစ္ေလ၏။
၁၁ ပဌမျဖစ္ကား ဖိရူန္အမည္ရွိ၏။ ထိုျမစ္သည္ ေရႊရွိေသာ ဟာဝိလျပည္နား တေရွာက္လံုးကို စီးသြားေလ၏။
၁၂ ထိုျပည္မွျဖစ္ေသာေရႊသည္ ေကာင္းလွ၏။ ဗေဓလ သစ္ေစးႏွင့္ ရွဟံေက်ာက္ လည္းရွိ၏။
၁၃ ဒုတိယျမစ္ကား ဂိဟုန္အမည္ရွိ၏။ ထိုျမစ္သည္ ကုရွျပည္နား တေရွာက္လံုးကို စီးသြားေလ၏။
၁၄ တတိယျမစ္ကား ဟိဒေကလအမည္ရွိ၏။ ထိုျမစ္သည္ အာရႈရိတိုင္း အေရွ႔သို႔ စီးသြားေလ၏။ စတုတၳျမစ္ကား ဥဖရတ္အမည္ရွိ၏။
၁၅ ထိုအခါ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ လူကိုယူ၍ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ကို ျပဳစုေစာင့္ေနေစျခင္းငွါ ထားေတာ္ မူ၏။
၁၆ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္ ကလည္း ေကာင္းမေကာင္းကို သိကြၽမ္းရာအပင္မွတပါး၊ ထိုဥယ်ာဥ္၌ ရွိသမွ်ေသာ အပင္တို႔၏အသီးကို သင္သည္ စားရေသာအခြင့္ရွိ၏။
၁၇ ထိုအပင္၏အသီးကိုကား မစားရ။ စားေသာေန႔တြင္ ဧကန္အမွန္ေသရမည္ဟု လူကိုပညတ္ထားေတာ္မူ၏။
၁၈ ထာဝရအရွင္ ဘုရားသခင္ကလည္း၊ ေယာက္်ားသည္ တေယာက္တည္းမေနေကာင္း၊ သူႏွင့္ ေတာ္ေသာ အေထာက္အမကို သူ႔ဘို႔ငါလုပ္ဦးမည္ဟု အႀကံရွိေတာ္မူ၏။
၁၉ ထာဝရအရွင္ ဘုရားသခင္သည္ ေျမတိရစာၦန္တို႔ႏွင့္၊ မိုဃ္းေကာင္းကင္ ငွက္အေပါင္းတို႔ကို ေျမျဖင့္ဖန္ဆင္းေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊ လူသည္ အဘယ္သို႔ ေခၚေဝၚသမုတ္မည္ကို သိျခင္းငွါ၊ လူရွိရာသို႔ ေဆာင္ခဲ့ေတာ္မူ၏။ လူသည္လည္း အသက္ရွင္ေသာ သတၱဝါအေပါင္းတို႔ကို ေခၚေဝၚသမုတ္ သည္အတိုင္း၊ နာမည္အသီးအသီး ရွိၾက၏။
၂၀ ထိုသို႔ လူသည္ သားယဥ္အေပါင္းတို႔ကို၎၊ မိုဃ္းေကာင္းကင္ ငွက္အေပါင္းတို႔ကို၎၊ သားရဲအေပါင္းတို႔ကို၎၊ အမည္ ေပး၍ မွည့္ေလ၏။ သို႔ေသာ္လည္း လူႏွင့္ေတာ္ေသာ အေထာက္အမ မေပၚမရွိေသး။
၂၁ ထိုအခါ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ လူကို ႀကီးေသာအိပ္ျခင္းႏွင့္ အိပ္ေစေတာ္မူ၍၊ လူသည္ အိပ္ေပ်ာ္စဥ္၊ နံရိုးတေခ်ာင္းကို ဘုရားသခင္ထုတ္ၿပီးလွ်င္၊ ထိုအရိုးအစား အသားကို ေစ့စပ္ေစေတာ္မူ၏။
၂၂ ထာဝရ အရွင္ဘုရားသခင္သည္ လူထဲကထုတ္ေသာ နံရိုးျဖင့္ လူမိန္းမကိုဖန္ဆင္း၍ လူရွိရာသို႔ ေဆာင္ခဲ့ေတာ္မူ၏။
၂၃ လူကလည္း၊ ယခုဤသူသည္ ငါ့အရိုးထဲကအရိုး၊ ငါ့အသားထဲကအသား ျဖစ္၏။ လူထဲကထုတ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို လူမိန္းမဟု ေခၚေဝၚအပ္သည္ဟု ဆိုေလ၏။
၂၄ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေယာက္်ားသည္ ကိုယ္မိဘကိုစြန္႔၍၊ ကိုယ္ခင္ပြန္း၌ မွီဝဲသျဖင့္၊ ထိုသူတို႔သည္ တသားတကိုယ္တည္း ျဖစ္ရလိမ့္မည္။
၂၅ ထိုသူလင္မယားႏွစ္ဦးတို႔သည္ အဝတ္မဝတ္ဘဲေန၍၊ ရွက္ေၾကာက္ျခင္းႏွင့္ ကင္းလြတ္ ၾက၏။